در ابتدا بیایید ببینیم چرا نیاز به شبکه لایتنینگ باعث به وجود آمدن و گسترش آن شد؟ چرا و در چه زمان هایی استفاده از این شبکه، به کار میآید؟
قبل از آن بهتر است بدانیم هر بیت کوین به صد میلیون واحد کوچکتر تقسیم میشود. هر کدام از این واحد های کوچکتر را یک ساتوشی یا به اختصار 1sat نامگذاری کرده اند.
این مقیاس پذیری به بیت کوین این اجازه را میدهد تا در مقادیر خرد یا خیلی کوچک، به عنوان واحد پرداخت، استفاده گردد.
برای مثال شما قصد دارید پول یک واحد نان را به قیمت 10 ساتوشی بپردازید.
اینجاست که مشکلات شبکه اصلی بیت کوین برای پرداخت مقادیر خرد نمایان میگردد.
در مثال خرید نان با بیت کوین، با این مشکلات مواجه میگردیم: برای تایید انتقال از کیف پول ما به کیف پول نانوا در شبکه اصلی بیت کوین نیاز به تایید تراکنش توسط شبکه، ممکن است تا ساعت ها طول بکشد، و این میتواند فروشنده را از دریافت بیت کوین، منصرف نماید.
از طرفی فی یا کارمزدی که برای انتقال بیتکوین در شبکه اصلی نیاز دارید در این مثال از خود قیمت کالا بیشتر میشود. مثلا شما میخواهید 20 سنت برای خرید بپردازید اما کارمزد جابجایی 2 دلار میشود!
این ها واضح ترین مواردی بود که خلا سیستمی مثل شبکه لایتنینگ را بر بستر بیتکوین را احساس میکردیم.
در مثال خرید نان، بر بستر شبکه لایتنینگ، شما تنها با کیف پول لایتنینگی خود بارکد موجود در مغازه را اسکن میکنید و بعد از زدن دکمه ارسال، در کسری از ثانیه، پرداخت و با کارمزدی در حد چند ساتوشی، انتقال انجام میگردد.
یکی دیگر از مشکلات شبکه اصلی بیتکوین محدود بودن تعداد تراکنش هاست. ظرفیت بیت کوین برای پردازش تراکنش‌ها در ثانیه محدود است و در حدود ۷ تراکنش در ثانیه است. زمان طولانی تایید تراکنش ها و در نتیجه محدودیت زمانی آن برای امنیت شبکه بیتکوین، نه تنها نقظه ضعف نیست، بلکه نقطه قوت است، اما در زمان فراگیر شدن پرداخت های بیتکوینی این محدودیت، باعث کندی انتقال ها میگردد. شبکه لایتنینگ این مشکل را نیز حل کرده است.
شبکه لایتنینگ قادر است در شرایط ایده آل تا 1 میلیون تراکنش در ثانیه را انجام دهد. این عدد را با تعداد تراکنش های کارت های ویزا و مستر کارت مقایسه کنید که 5 هزار و 24 هزار تراکنش در ثانیه است.
لایتنیگ آمده تا قواعد این بازی را عوض کند.
حالا که با شبکه لایتنینگ اشنا شدیم، وقت آن رسیده تا به مبا حث عمیق تری در این زمینه بپردازیم: